Kahramanmaraş'daki Camiler

Duraklı Mahallesi’ndedir. Camide bulunan çok sayıdaki yazıt yapımla ilişkili değildir. Mimari özellikleri ve bezemesinden 15. yüzyıl yapısı olduğu sanılmaktadır. Ayrıca mihrabın olduğu düşünülen mermer kesme taşlardaki bezemeler de aynı yüzyıl özellikleri göstermektedir.

Kurtuluş Mahallesi’ndedir. Yavuz Sultan Selim’in büyükannesi, Alaüddevle’nin eşi Şemsi Sultan (15. yüzyıl) adına yaptırılmıştır. Avlu giriş kapısı üstünde 19. yüzyıl başlarından onarım yazıtı vardır. Kesme taştan, son cemaat yeri ve ana mekânı ahşap çatılı bir yapıdır. Son cemaat yerinin solundaki sivri tonoz örtülü, dikdörtgen planlı türbeye, birkaç basamakla inilen yalın kapıdan girilir.

Eshab-ı Kehf mağarasının önündeki yapı bir Bizans kilisesinden camiye dönüştürülmüştür. Eshab-ı Kehf Camii olarak bilinmektedir.

Yazıtında 1570’te Danişmentlilerden Pir Ali oğlu Muhammed’in yaptırdığı bildirilmektedir. Son cemaat yeri 1717’de mescide dönüştürülmüştür. Ana mekân, kuzey ve güney duvarlarına sivri kemerlerle bağlanan üç sütunla neflere ayrılmıştır.

Osmanlılar 16. yüzyılda Elbistan’ı aldıktan sonra camiyi yaptırmışlardır. Dört payeye oturan orta kubbe ile yanlarda dört yarım kubbe, köşelerde küçük kubbelerle bakışık bir merkezi plan elde edilmiştir. Caminin önünde yanları kapalı çapraz tonozlu son cemaat yeri vardır. Sekizgen tabanlı silindirik gövdeli minare kuzeybatıdadır.

Elbistan’da olup, yapım tarihi bilinmemektedir. Türbenin 700 yıllık olduğu sanılmaktadır. Önce türbe yapılmış, sonra mescit eklenerek günümüzdeki yapı oluşturulmuştur. Sekizgen planlı türbenin kubbesi doğrudan duvarlara oturmuştur. Mescit ve türbenin kubbeleri dıştan konik çatılıdır.