Yarasa ile Gelincik (Masal)

Yere düşer bir gün, uçan yarasa, Zavallıyı alır derin bir tasa.
Gelinciğin gözü, taze etinde, İsteğinden vazgeçmesi çetin de!
Yarasaya der:
-Kuşları hiç sevmem!
Koymazsınız yeryüzünde bize yem!
İyisi mi, bunu fırsat bilerek, Öç alayım hemen seni yiyerek!
Yarasa der:
-Ben kuş değilim, ama
Gagam çalmaz ekmeğinden bir dilim,
Zarar vermez bir hayvanım, memeli; Sana hizmet, gönlümün tek emeli!
Gelincik, niyetinden cayarak,
Salıverir onu hayvan sayarak.
Başka bir gün, yine düşer tuzağa, Kaçmasına imkân yoktur uzağa.
Gelincik der:
-Hayvanlara öfke duyarım,
Tuttuğuma acımadan kıyarım!
Yarasacık, yapar tilki oyunu, İnkâr eder öz cinsiyle soyunu:
-Nerem hayvan?
Kanadım var, bir kuşum;
İspat eder sözlerimi uçuşum. Gelinciğin hıncı sona ermiştir, Kuşu affa karar vermiştir.
Hayatınız için doğru karar veriniz,
Değiştirin her an çürük bir dalı; İşinize uygun hali seçiniz.