|
|
|
|
Tavşanla Kurbağa (Masal)
Tavşanların, bir gün canı sıkılır, Korka korka yaşamaktan bıkılır. -Dünyada yok, derler, bizden yüreksiz; Derdimiz çok, sevincimiz süreksiz. Kurdu, kuşu peşimize takılır;Soyumuza korkak gözle bakılır, Kuvvetimiz yetmez bile kediye, Madem böyle, yaşayalım, ne diye? Uzun ömrün cefasından yılarak, İntihara gölde karar kılarak, Boğulmanın bir plânı yapılır, Birçok tavşan kayalara dizilir. O sırada sesler gelir etraftan, Kurbağalar suya atlar duvardan. Tavşanlardan biri der ki: -Kendimize gelip, bu karardan cayalım; Dünyamızdan tavşanları kim kovar? Bizden daha korkakları demek var! Giremedim, diye korkup bir bağa, Kıyıyor mu hayatına kurbağa? Boş yere neden canımıza kıyalım? Bahtımızdan biz de hayat umalım. Jean de La Fontaine |