Şehir Faresi ile Köy Faresi (Masal)

Bir zamanlar, Şehir Faresi, köy Faresine misafir gitmeye karar vermişti. Köydeki fare, bu ani gelen misafirini son derece severdi, onun için, şehir faresini, gayet andan karşıladı, ikramlarda bulundu. Fakat sofrasında börülce, pastırma, beyaz peynir ve ekmekten başka ikram edecek bir şeyi yoktu. Bunu gören Şehir Faresi, uzun burnunu biraz daha havaya kaldırarak Köylü Fareye şöyle bir bakıp:

“Kardeş,” dedi. “Bu kadar zayıf bir gıda ile nasıl yetiniyorsun, hiç anlıyamadım. Ama, hakkın var Köy yerde, bundan daha iyisini bulacak değilsin ya... Sen benimle şehre gel de, nasıl yaşanılır, sana göstereyim. Şehirde sadece bir hafta kaldığın zaman, şimdiye kadar köy hayatına, nasıl olmuşda, tahammül etmişim diye, kendi kendine hayret edeceksin.”

Derhal harekete geçerek iki fare yola koyuldular. Şehir Faresi’nin malikanesine vardıklarında artık gece olmuştu. Terbiyeli Şehir Faresi, misafirine dönerek:

“Bu kadar uzun bir yolculuktan sonra, herhalde, bir şeyler yiyip içmek istersin,” diye onu, muhteşem yemek salonuna götürdü.

Henüz sona ermiş, nefis bir ziyafetin kalıntılarından olan reçeller, pastalar, elmasiyeler ve daha bunlar gibi nice güzel şeylerden, çimnenmiye başlamak suretiyle yemeye koyuldular. Derken, ortalığı birden bire bir havlama sesi kapladı. Köy faresi, hemen sordu:

“Sadece mi?” diye Köy Faresi konuşmasına devam etti. “Böyle bir müzikten bilhassa yemek zamanlarında hiç hoşlanmam.”

Konuşmaları, tam ara verdiği sırada, salonun kapısı bir hışımla ardına kadar açılarak iki iri köpeğin içeriye dalmasıyla farelerin kaçışması bir oldu.