Pınardaki Geyikle Aslan (Masal)

Geyiğin biri susamış, bir pınar başına gitmiş.
Su içtikten sonra bakmış, suda kendini görmüş.
Koca koca, dal dal boynuzları pek hoşuna gitmiş ama incecik, çelimsiz bacaklarını hiç beğenmemiş.
Geyik boynuzlarıyla övünüp bacaklarıyla yerinedursun, öteden bir aslan belirmiş.
Geyik olduğu yerden fırlamış, bir hayli gitmiş; geçer elbette aslanı, aslan yiğitliğine yiğittir ama geyik gibi koşamaz ki!..
Geyik düzlükte aslanı arkada bırakmış ama sonunda bir ormana varmışlar, geyiğin boynuzları ağaçlara takılmış, aslan da kolayca yakalayıvermiş.
Geyik ölürken: "Vay benim kara bahtım! Ben ayaklarımdan yeriniyordum, onlar bana iyilik etti de asıl güvendiğim boynuzlarımdan kötülük gördüm!" demiş.