Yaşlı bir kadına etrafındaki kadınlar,
- Size imreniyoruz, bunca yıl eşinizle çok güzel geçiniyorsunuz, hiçbir probleminiz yok. Böyle güzel ve mutlu bir hayat yaşamanın formülü nedir? diye sormuşlar.
Yaşlı kadın, derin bir iç geçirmiş.
- Size kısaca anlatmaya çalışayım bunun sırrını, demiş.
Ve anlatmaya başlamış:
- Genç bir kız iken bu adamla evlendim. O zamanlar teknoloji bu kadar ileri olmadığından dolayı gelinler koca evine ata binerek giderlerdi. Ben bir ata, eşimde bir ata bindi. Düştük yola. Kocam önde ben arkada gidiyoruz.
Biraz sonra benim bindiğim atın ayağı takıldı ve tökezledi. Kocam olacak adam arkasına döndü ve benim atıma “Bu bir!” dedi. Biraz daha ilerledik ve benim atımın ayağı tekrar takılıp tökezlediği zaman kocam atıma “İki!” dedi. Az sonra atın ayağı bir daha tökezleyince kocam arkasını döndü ve atıma “Bu üç oldu!” dedikten sonra tabancasını çıkardı ve atımı vurdu.
At öldü tabii. Çok üzüldüm. Kocama kızgınlıkla suçu, günahı olmayan atı neden vurdun, dedim.
Kocam arkasını döndü ve ifadesiz, soğuk bir yüzle bana “Bu bir, hanım!” dedi. İşte o günden sonra kocamın bir dediğini iki etmemeye çalıştım. Anladınız mı şimdi mutlu ve güzel bir hayat yaşamanın formülünü?
Anlamamak ne mümkün? Değil mi?
