Kuş Avı (Hikaye)

Bir kuş çayırlıkta dolaşıyordu. Orda av için tuzak kurulmuş, avcı yere taneleri serpmiş, pusuya yatmıştı.
Zavallı kuş onu Tanımadan geldi, çevresinde dolaştı.
— Sen kimsin, dedi adama, böyle yeşiller giymiş, vahşi hayvanların arasında oturuyorsun?

— Ben dünyadan kesilmiş bir zahidim, dedi avcı, burada otlarla yetiniyorum. Ecelimi önümde gördüm de zahitliği seçtim. Komşumun ölümü bana öğütçü oldu. Her şeyin boş olduğunu anladım, kazancımı bıraktım, dükkânımı kapadım, terki diyar ettim insanların arasından.

Sonunda yalnız kalmayacak mıyım, çenemiz bağlanmayacak mı? Çenemizi az oynatmak, az konuşmak daha yeğ. “Ey altın sırmalarla süslenmiş elbiseler giymeye, kemerler kuşanmaya alışmış kişi, sonunda sana da dikilmemiş bir elbise giydirecekler.”

Ne diye gönlümüzü vefasızlara bağlayalım, toprağa tutalım yüzümüzü, çünkü ondan bittik. Bizim atalarımız, akrabalarımız eskiden beri dört tabiattı. Öyleyken, biz, eğreti yakınlara tamah ettik. Yıllardır insanın cismi, unsurlarla görüşmekte, konuşmakta. Can da nefislerle akıllardan ama can, kendi temellerini unutmuş. Tertemiz, arı akıllardan, nefisterden her zaman mektup geliyor.

Söz budur, bundan başka bir şey değil. Dünya bir oyundur, ayetini duymadın mı ki, elbiselerini yele verdin, şimdi de korkuyorsun! Ömrün yarısı sevgili isteğiyle geçti, yarısı düşmanların dertleriyle. Cüppeyi aldı götürdü o, beriki külahı.

Cuma namazı kılmak, namazı cemaatle kılıp cemaate iyi işler yapmalarını söylemek, kötülükten kaçınmak şarttır. İnsanların hayırlısı, halka faydalı olandır. Ha babacığım, taş değilsen, taşla topaçla ne işin var? Acınmış ümmetin arasına katıl, Ahmed’in sünnetini bırakma, onun emirlerini yerine getir.

— Aklı başında olmayan, akıllı kişinin yanında taşa, kerpice benzer. Dünyalık peşinde koşan eşekten farksızdır. Onunla konuşmak rahipliğin ta kendisidir. Çünkü Tanı’dan başka her şey yitip gider. Gelecek olan, bir süre sonra, gelip çatar. Adam olmayanın buyruğu da kıblesine benzer. O ölüyü arayıp durur, var onu da ölü say sen. Böyle adamlarla düşüp kalkan da rahiptir, çünkü düşüp kalkanların arkadaşı taştır, kerpiçtir.

— İşte, yolda yolunu kesen biri varsa, o zaman savaş kaçınılmazdır. Halkı korumak, onlara yardım etmek, düşmanla savaşmak için aslan gibi er, o zaman emin olmayan yola gelir. Erlik, yolcu düşmanla çatıştığı zaman meydana çıkar.

Ey temiz kişi, şeytan kurttur, sen de Yusuf’a benzersin. Sakın Yakup’un eteğini bırakma. Kurt, sürüden bir kuzu alacağı zaman, siner bekler çoğu zaman. Kim yalnız başına bir yol tuttu, kapar onu, yer. Sünneti ve topluluğu bırakan kişi, yırtıcı hayvanlarla dopdolu böyle bir yerde kendi canına kıymış olmaz mı? Akla düşman olan yoldaş, yoldaş değildir. O hep fırsat kollar. Zayıf anını bekler ki, neyin varsa talan etsin. Güçlü görünür ama korkağın biridir. Korkaklığından dostunu da korkutur.

Böyle yoldaşı düşman bil, dost değil. Din yolu, her kötü yaratılışlının gideceği yol değildir. Yol nasıl yoldur? Gidenlerin ayak izleriyle dolu olan yoldur. Dost nasıl dosttur? Kararlarıyla sana yol gösteren, aklıyla seni büyütendir. Diyelim ki, tedbirlisin de seni kurt kapmadı, ama topluluktaki o neşeyi bulamazsin ki!

İnsanı rezil eden şeytan ömrünü yok ettikten sonra “Euzü” çekmek, “Fatiha” okumak da boşunadır. Yine de, gaflete düşmek, feryat etmekten daha kötüdür. Boşuna da olsa, tatsız tuzsuz olsa da sen feryat et, yalvar. Ey yüce Tanı, şu düşkünlere bir bak diye yalvar. Senin zamanında da gücün yeter, zamanı geçince de. Sen, “Yitirdiğiniz şeye hayıflanmayın,” diyen padişahsın, dilediğin şey nasıl olmaz?

— Birbirine ters şeyler yüzünden kanadım kırıldı, diyordu. Sevgili neredesin, gel de ellerini başıma koy, okşa. Elin lütuflar bağışlamada bir delildir, elinin altında oldukça başım rahata erer, huzura kavuşur. Layık değilsem bile, ne olur, bu dertlere düşmüş kulun hâlini bir an olsun sor! Yoklukta ne üstünlük vardı ki, sen ona bu kadar lütuf kapılarını açtın?

Keremin, uyuz bir toprağı insan şekline soktu da, ölü erlik suyu, beş dış duygu, beş de gizli duyguyla adam hâline getirdin. Sen yardım etmedikçe tövbe nedir ki Sensiz tek bir diri bile yokken, nasıl kaçabilirim senden? Senin efendiliğin olmadıkça kulun varlığı olur mu? Ey canların aslı, canımı al benim, sensiz bu candan usandım artık. Delilik hünerine âşığım. Akıllılığa, usluluğa doydum ben. Utancımı yırttım, hiç olmazsa sırrımı açık söylerim.

Mekânsızlık mekânından sana ot vermeseydi, can gözün o tarafa bakar mıydı hiç? Kedi o delikten rızıklanır da onun için delik başında bekler. Öbür kedi de damda bekler durur, orada kuş avlar da beslenir.

Senin, yerden kök söker gibi, kendi kendini uyandırman gerek, su sesini duyan susuz gibi hani. Ben susuzların kulağına gelen su sesiyim. Yağmur gibi göklerden yağarım ben. Ey âşık, sıçra, kurtul, hem susuzluk, hem su sesini duymak, hem de uyku!