# Masallar Andersen Masalları Ezop Masalları Keloğlan Masalları La Fontaine Masalları

Kartalla Tonuzlan (Masal)

EZOP, “Kimseyi küçük görmeyin. Ne kadar güçsüz olursa olsun, bir gün gelir, o da sizden öcünü alır.” diyor ve anlatıyor:

Bir dişi kartal, bir tavşanın arkasına düşmüş.
Tavşancağız oraya bakmış, buraya bakmış, kimseler yok! Gözüne bir tonuzlan böceği ilişmiş: "Kurtar beni!" diye ona yalvarmış.
Tonuzlan: "Hiç korkma! Ben buradayım!" demiş, sonra kartala dönüp: "Etme! Bu tavşan geldi bana sığındı, kapıp götürme, bana bağışla!" diye çok dil dökmüş. Ama kartal ufacık bir tonuzlanın sözüne mi bakar?
Tavşanı onun gözü önünde yemiş bitirmiş.
Tonuzlan içerlemiş, kartala garaz kesilmiş. Onu hep gözetler, nerelere yuva kurduğunu öğrenirmiş; sonra da yuvaya gider, yumurtaları yuvarlayıp yuvarlayıp kırarmış.
Kartal oraya gitmiş, olmamış, buraya gitmiş, olmamış: Tonuzlan peşinden ayrılmıyor. Kartal, yüce tanrı Zeus'un kuşudur, kalkmış ona gitmiş: "Yavrularımı büyütecek bir yer göster bana" diye yalvarmış.
Zeus: "Bari gel de benim kucağıma yumurtla" demiş.
Ama bu düzeni tonuzlan da görmüş. Hiç durur mu? Hemen pislikten ufacık bir top yapmış, ağzına alıp uçmuş, Zeus'un kucağına atıvermiş.
Zeus: "Şu pisliği atayım üstümden!" diye yerinden fırlamış, yumurtaları hiç düşünmemiş.
Yumurtalar yere düşmüş kırılmış... İşte o zamandan beri kartallar, tonuzlanların çıktığı mevsimde yuva kurmazlarmış.