EZOP,”Güçlülere, büyüklere öyküneyim dediniz mi, hem emekleriniz boşa gider, hem de herkesi kendinize güldürürsünüz.” diyor ve anlatıyor:
Bir kartal, yüksek bir kayanın üzerinden çullanıp bir kuzuyu kapıvermiş.
Onu görünce alakargaya da bir heves gelmiş: "Ben yapamaz mıyım sanki!.. Nem eksik? Ben de kuşum!" demiş. Hemen atılıp, koca bir koça konmaz mı? Tırnakları büklüm büklüm yünlere takılmış, bir türlü kurtaramamış.
O öyle çırpına dursun, öteden çoban da: "Buna ne oluyor?" diye bakarmış. Kalkıp gelmiş, tutup kanatlarının ucunu kesmiş, akşam olunca çocuklarına götürmüş.
Çocuklar: "Bu ne kuşudur?" diye sorunca çoban: "Benim bildiğim alakarga; ama kendisine sorarsan kartalım diyor" demiş.
