Horoz, beş aşağı, on yukarı çiftlikte gezdiği bir gün birden samanların arasından bir şeyin parıldadığını farketti. Hemen, “Kukuriku-ku!..” diye öttü. “Tam bana göre, tam benim için...” Ve derhal yere eşelemeye koyuldu. Fakat çıka çıka ne çıksa beğenirsiniz; tesadüfen birisinin düşürmüş olduğu bir inci tanesi değil mi! O zaman Horoz Efendi, büyük bir hışımla, “Senin kıymetini bilen insanlara, sen çok şeyler ifade edebilirsin”, diye söylendi. “Ama benim için, bir tek mısır tanesi, senin bir avuç dolusu miktarından bin kere evladır.”
“Kıymetli şeyler, ancak kıymetlerinin bilindiği bir muhitte bulundukları taktirde bir mana ifade ederler.”
