EZOP, “Daha başında önüne geçilmeyen kötü huy büyür gider, bir daha düzeltilemez” diyor ve anlatıyor:
Çocuğun biri okulda arkadaşının taştahtasını çalmış, eve annesine getirmiş; annesi de öğüt verip böyle şeyler yapma diyeceğine sevinmiş.
Sonra çocuk bir giysi çalmış, onu da eve getirmiş; annesi daha çok sevinmiş.
Çocuk büyümüş, bir delikanlı olmuş, hırsızlığa alışmış bir kere, artık çalar çalar annesine getirirmiş.
Ama bir gün yakayı ele vermiş; ellerini arkasına bağlayıp boynunu vurmaya götürmüşler.
Annesi de yanında gidiyor, göğsüne vurup vurup ağlıyormuş.
Delikanlı: "Annemin kulağına bir şey söyleyeceğim" demiş, bırakmışlar.
Annesinin yanına gider gitmez kulağının memesini ısırıp koparıvermiş.
Kadın: "Bu ne? Bütün günahların yetmiyor gibi bir de anneni mi sakat etmek istedin!" deyince delikanlı: "Ben ilk çaldığım taştahtayı sana getirdiğim gün beni dövseydin ben bugün bu durumda olmazdım, beni boynumu vurmaya götürmezlerdi" demiş.
