|
|
|
|
Hırsız Çocuk ile Anası (Masal)
Okulundan bir çocuk, başlar eşya çalmaya, “Sakın çalma!”, diye öğüt vermeyi, Halden memnun anası, aklına bile getirmez, İkaz eden olsa da kulağına lâf girmez. Aylar geçer aradan, çocuk olur bir hırsız, Yakalanır suçüstü günün biri hayırsız. Ellerini bağlayıp götürürler asmaya,Ardı sıra anası başlar feryat basmaya. Döver durur göğsünü, ama geçer iş işten, Çok sevgili evlâdı dönmez ipe gidişten! Yolda kadın üzgündür, dalar derin bir gama, Oğlu der ki: -Bırakın, son sözüm var anama!Delikanlı bir anda askerleri yararak, Annesinin yanına kızgınlıkla koşarak, Dişleriyle koparır bir kulaktan memeyi, Boş görür hıncından, son bir söz söylemeyi. Kadın der ki:-Az utan, bunca yıllık anayım, Bir de acı hakaret derdine mi yanayım? İşlediğin ağır suç günahına yetmez mi? Beni sakat bırakman, seni mahcup etmez mi? Oğlu der ki: -Namusu, doğruluğu övseydin, İlk çaldığım kalemi gördüğün gün dövseydin; Ne ben bugün bir ipe sürüklenip giderdim, Ne de seni kulaktan böyle mahrum ederdim! Jean de La Fontaine |