|
Hasta Arslan (Masal)
Hayatının sonuna gelmiş olan Arslan, birazcık nefes alabilmek için, ininin önüne uzanmış yatıyordu. Çok hasta ve nefes nefeseydi. Tab’asındaki bütün hayvanlar, etrafında toplanarak, onun kuvvetten düştüğünü gördükçe yaklaştılar. Nihayet, artık ölek üzere olduğunu iyice anladıklarında, her biri ayrı ayrı, içinden şöyle düşündü: “İşte, tam, yaptığı haksızlıkların hesap verme zamanı...” Sonra, Yaban Domuzu, keserleriyle üzerine çullandı, bir Yaban Öküzü, boynuzlarını sırtında biledi. Fakat bütün bunlara rağmen, Arslan hala, önlerinde aynı bitkin halde yatıyordu. Bu vaziyeti uzaktan takip eden Eşek, ortada artık korkulacak bir şeyin kalmadığına iyice kanaat getirince, kuyruğunu havaya kaldırarak, yaşlı Arslan’a iyice yaklaşıp arka ayaklarıyla yüzüne vurdu, vurdu. Arslan, iki türlü ıstırabının arasından, “İşte, bu çifte ölüm!” diye inledi. “Korkaklar, efendilerini ancak, ölüm halindeyken tahkir edebilirler.”
Jean de La Fontaine
|