EZOP, “Kimi insanlar vardır, iyidir, yumuşaktır; ama bir iftiraya uğradılar mı, öç almak için her kötülüğü kurarlar” diyor ve anlatıyor:
Eşkıyanın biri yolda bir adam bulmuş, parasını malını soymak için öldürüvermiş; ama bakmış ki daha gelenler var, ölüyü kanlar içinde bırakıp kaçmış.
Bu kez de önüne başka yolcular çıkmış: "Nedir o senin elin öyle?" diye sormuşlar.
"Karadut ağacına çıkmıştım da..." demiş.
O böyle anlatırken arkadan gelenler de yetişmiş, tutup bir dut ağacına sallandırmışlar.
Dut ağacı: "Seni bana asmalarına sevindim doğrusu, ölümüne benim de bir yardımım olsun: hem adam öldürürsün, hem de kanlı ellerini bana bulaştırmaya kalkarsın!" demiş.
