Elbette Eşekle Birlikte Ben de Kaybolacaktım (Fıkra)

Günün birinde Nasreddin Hoca eşeğini kaybeder. Bunun üzerine Hoca’‘nın bütün eşi dostu toplanarak kaybolan eşeği aramaya başlarlar. Bu arada Nasreddin Hoca bir taraftan eşeğini ararken bir taraftan da;
“Çok şükür ya Rabbi! Çok şükür ya Rabbi!” deyip durur.
Bu sesi işiten Hoca’‘nın dostları;
“Hocam, eşeği aramaya başladığımızdan beri ‘‘çok şükür ya Rabbi! Çok şükür ya Rabbi!’‘ deyip duruyorsun, bunun sebebi nedir?” diye sorunca Nasreddin Hoca;
“Bu soruyu niçin sorduğunuzu anlayamadım. Bunu bilmeyecek ne var, eşeğin üzerinde olmadığım için şükrediyorum.” der.
Hoca’‘nın dostları merakla bir defa daha sorarlar.
“Pekiyi, eşeğin üzerinde olsan ne olacaktı?” deyince Hoca, bir şey olmamışçasına;
“Efendiler, bunu bilmeyecek ne var, elbette eşekle birlikte ben de kaybolacaktım.”