EZOP, “Ortalık duruldu, her şeyler yolunda gidiyor deyip tehlike zamanını unutmaya gelmez” diyor ve anlatıyor:
Askerin biri savaşa gitmiş, kendisiyle birlikte türlü zahmetler çekiyor, tehlikelere atılıyor diye atına iyi bakmış, her gün bol bol arpa yedirmiş.
Ama savaş bittikten sonra hayvanı bayağı işlerde kullanmış, ağır yükler taşıtmış, arpasını kesip yalnızca saman yedirmiş.
Gel zaman git zaman bir savaş daha çıkmış; asker boru sesini duyunca hemen atını hazırlamış, kendi de silahlarını kuşanıp binmek istemiş.
Ama artık atın gücü yokmuş ki!
Her adımda sendeleyip düşüyormuş.
Efendisine dönüp: "Sen artık git de piyade ol, ben attım, sen beni eşeğe döndürdün; eşeği at edemezsin ki!" demiş.
