At, Öküz, Köpek, Bir De İnsan (Masal)

Zeus insanı yarattığı zaman ömrü öyle uzun olsun istememiş.
Ama insanoğlu akıllıdır, kış gelince aklı sayesinde kendine bir ev yapmış, orada barınmış.
Günün birinde soğuk pek artmış, bir yandan da yağmur yağıyormuş; at dışarıda kalmaya dayanamamış, insana gidip: "Beni de al" diye yalvarmış.
İnsan razı olmuş ama, "Bu iyiliğime karşılık ben de senden bir şey isterim, ömründen birkaç yılı bana vereceksin!" demiş.
At ne yapsın? Soğukta titremektense birkaç yıllık ömrünü vermeye razı olmuş.
Az sonra öküz gelmiş: o da soğuğa dayanamıyormuş. İnsan onu da evine almış ama ondan da birkaç yıl istemiş, razı etmiş.
Öküzden sonra köpek de soğuğa dayanamamış, o da birkaç yıllık ömrünü vererek dam altına girmiş.
Bunun içindir ki insanlar, kendilerine Zeus'un bağışladığı yılları yaşarken saftırlar, temizdirler; attan aldıkları yılları yaşarken kendilerini beğenir, kibirli olurlar; öküzün verdiği yıllara gelince buyurmağa kalkarlar; ama köpeğin yıllarını yaşarken öfkeli olur, boyuna homurdanır dururlar.