EZOP, “İyisi kavgadan, dövüşten vazgeçmektir; yoksa sonu iki yan için de kötü olur” diyor ve anlatıyor:
Yazın sıcaktan bütün hayvanların ağızlarının kuruduğu günlerde, bir aslanla bir yaban domuzu bir pınar başına su içmeye gelmişler.
Önce sen içeceksin, önce ben içeceğim diye başlamışlar çekişmeye, iş dövüşe binmiş.
Hem de nasıl bir dövüş: ya biri ölecek, ya öteki.
Nedense o sırada dönüp arkalarına bakmışlar; bir de ne görsünler? Akbabalar dizilmiş, biri ölsün de yiyelim diye bekliyorlar.
Bunun üzerine kavgayı bırakıp: "Biz gene dost olalım, akbabaların, kargaların eline düşmekten iyidir!" demişler.
