EZOP, “Bazı insanlar kazandıklarını beğenmez, umuda kapılıp ellerindekinden avuçlarındakinden de olurlar” diyor ve anlatıyor:
Aslanın biri uyuyan bir tavşan bulmuş, yiyecekmiş; o sırada oradan bir geyik geçmiş, aslan tavşanı bırakmış, geyiğin arkasına düşmüş.
Tavşan gürültüden uyanmış, hemen kaçmış; aslan da geyiği ta uzaklara kadar kovalamış, bir türlü yetişip tutamamış.
Gelmiş gene tavşanı yemeğe...
Ama tavşanı koydunsa bul, durur mu hiç?
Aslan: "Oh olsun bana! Elimdeki av dururken onu bırakıp da umut peşinden koşmanın yeri miydi?" demiş.
