EZOP, “O kadar terleyip eziyet çektikten sonra kazandığımızı bir de başkalarına kaptırırsak, üzülmez olur muyuz hiç?” diyor ve anlatıyor:
Bir aslanla bir ayı, bir ceylan yavrusu bulmuşlar, senindir, benimdir diye kavga ediyorlardı.
Birbirlerine saldırıp öyle bir dövüştüler ki sonunda ikisinin de gücü kalmadı, yere yuvarlandılar.
Oradan bir tilki geçiyordu; baktı ki ikisinin de kımıldanacak durumu yok, ceylan yavrusu da aralarında duruyor, hemen alıp ikisine de aldırmadan geçti gitti.
Aslanla ayı bunu gördüler, gördüler, ama kalkamadılar ki! "Vay bizim başımıza gelenler! Demek bütün emeklerimiz tilki içinmiş" dediler.
