|
|
|
|
Arslan ile Geyik (Masal)
Günün birinde hayvanların kıraliçesi olan dişi arslan ölmüş. Hayvanların kıralı olan erkek arslan, ikinci bir emre kadar matem tutulacağını bütün ülkeye ilan etmiş. Bu emre itaat etmeyenlerin cezalandırılacağını da bildirmiş. Kraliçe, ormanın çiçeklerle bezenmiş en güzel ve yerine, muhteşem bir törenle gömülmüş. Krılanı emri gereğince herkes matem tutmaya başlamış. Fakat bir hayvan bu emre itaat etmemiş. Bu da, bütün geyik nesline düşman dişi arslanın öldüğüne sevinen, erkek geyikmiş. İntikamının alındığını düşünerek tatlı tatlı tebessüm ediyormuş. Düşmanları onu gülerken görmüşler. Derhal arslana bildirmişler.Arslan sonsuz bir öfkeye kapılmış. Kraliçenin ölümüne sevinen bir hayvanın varlığına tahammül etmesine imkan yokmuş. Adamlarını göndererek, geyiği yanına çağırtmış. Korkunç bir kükremeyle: -Emrime rağmen gülüyor muşsun, demiş. Kıraliçenin ölümüne seviniyor musun? Böle bir suçun cezasını biliyorsun... Ölümlerden ölüm beğen!.. Geyik akıllı bir hayvanmış. Bu korkunç öfkenin karşısında gerilememiş. Tebesüm ederek şu şekilde cevap vermiş: -Boşuna öfkeleniyorsunuz!... Gülmüş olduğumu saklamıyorum! Bilakis, size açıkça bildiriyorum!... Fakat, bunun sebebini öğrenince sizin de memnun olacağınızı biliyorum!... Arslan, sonsuz bir merakla:-Neymiş bunun sebebi? Diye kükremiş. Geyik, tebessüm etmeye devam ederek: -Yuvamın nerede olduğunu herkes gibi siz de biliyorsunuz, diye sözlerine devam etmiş. Kıraliçemizin mezarına çok yakın bir yerde yaşıyorum... törenden birkaç sata sonra, mezarın yanından geçerken, kıraliçemizi eski günlerdeki gibi genç, güzel ve kuvvetli bir halde çiçeklerin önünde uzanmış olarak gördüm. Yüzünde memnun ve mutlu bir ifade vardı. Önünde saygı ile eğildim. Bu sevincinin sebebini sordum. Bana şu şekilde cevap verdi: “Benim burada oturduğuma bakma!... Burada duran vücudumdur!... Ruhum şu anda cennette dolaşıyor!... Billur gibi derelerin, renk renk çiçeklerin arasında, meleklerle kolkola geziyor!... Kıralımın da ilerde buraya geleceğini bana söylediler!... Mesut ve memnun görünüşümün sebebi budur!... Vücudum burada biraz kaldıktan sonra, ruhumla buluşmak üzere cennete gidecek!...” Kıraliçemizin bu sözleri beni de sonsuz bir mutluluğa sürükledi. Sevincimden ne yapacağımı şaşırdım. Bu güzel haberi size vermek için buraya gelmeye hazırlanıyordum. Adamlarınız beni yakaladılar. İşte gülüşümün sebebi budur. Arslan, geyiğin sözlerinden pek memnun kalmış. Onu cezalandırmayı unutmuş. Çeşitli hediyeler vermiş. Diğer yırtıcı hayvanlara da emrederek, geyiklere fenalık yapmamalarını emretmiş. “Güzel söz, güler yüz ve korkunç düşmanı bile yola getirir.”
Jean de La Fontaine
|