Adam ile Yılan (Masal)

Köylünün birinin oğlu, kazara Yılan’ın kuyruğuna bastı ve yılan dönüp, derhal onu öyle bir kıyasıya soktu ki, çocuk öldü. Baba, o hırsızın içinde, baltasını kaptığı gibi, Yılanın üzerine yürüdü, baltanın indiği yerden kuyruk koptu. O günden sonra yılan, duyduğu intikam hissiyle, köylünün çiftliğine dadanarak, öküz ve ineklerine musallat olup, büyük ziyanlar yaptı.

Köylü, başa çıkamayacağını anlayınca, işi tatlıya bağlamanın en doğru yol olduğuna karar verdi ve Yılan’ın yuvasının ağzına giderek seslendi:

“Haydi, olanları affedip, unutalım; belki de, oğlumu cezalandırıp, hayvanlarımdan intikam almakta haklı idin. Fakat benim de intikam hissim muhakkak ki yerindeydi. Şimdi, her ikimiz de, hırslarımızı giderdiğimize göre, neden eskisi gibi yine dost olmayalım?” Yılan, hemen cevabı yapıştırdı:

“Hayır, istemiyorum. Hediyelerini geri al. Sende o evlat, bende de bu kuyruk acısı oldukça hiçbir zaman eskiye dönemeyiz.”