Kütüb-i Sitte: Hadis 4147

Fasıl:

Af ve Mağfiret Bölümü

Konu:

Af Ve Mağfiret Hakkında

Rivayet Eden:

Ebu Hüreyre

Kaynaklar:

Buhari Müslim Muvatta Nesai

Kaynak Kitaplar:

Buhari, Tevhid 35, Enbiya 50
Müslim, Tevbe 25, (2756)
Muvatta, Cenaiz 51, (1, 240)
Nesai, Cenaiz 117, (4,113)

Resulullah (sav) buyurdular ki: "Bir adam vardı, (günah isteyerek nefsine zulmetmekte) çok ileri idi. Ölüm gelip çatınca oğullarına dedi ki: "Ben ölünce, cesedimi yakın, külümü iyice ezin ve rüzgarın önünde saçın, Allah'a yemin olsun, eğer Rabbim beni bir yakalarsa hiç kimseye vermediği azabı verir!" Ölünce, bu söylediği ona yapıldı. Allah da arz'a emrederek: "Sende ondan ne varsa bana toplayıver!" dedi. Arz da topladı. Adam ayakta duruyordu. "Sen böyle bir vasiyeti niye yaptın?" diye Rabb Teala sordu. "Senden korktuğum için ey Rabbim" cevabını verdi. Allah Teala hazretleri bu cevap üzerine onu affetti."